ENGELLERE RAĞMEN YAŞAMAK

      Yazıma başlamadan önce neden böyle bir yazı yazma gereksinimi duyduğumu sizlerle paylaşmak isterim. ,Kendi istekleri dışında yaratılışından dolayı bazı engelleri olan insanların sokaklarda yalnız başına kaldığını ve yaşama mücadelesi verdiklerini hepimiz görmekteyiz. Bu insanlar ya yardım istemek zorunda kalarak yâda kendi imkânlarıyla bi şekilde yaşama mücadelesine devam etmektedirler. Ülke nüfusumuzun büyüklüğü hepimiz tarafından bilinen bir gerçek. Ama bu nüfusun ne kadarını engelli bireylerimizin oluşturduğunu çoğumuz bilmeyiz. Araştırmalar sonucunda ortaya çıkan tablo hiç de önemsenmeyecek gibi değildir. 1990 nüfus sayımına göre ülkemizdeki engelli bireylerin oranı % 14'tür.Bu rakam herhâlde bizlerin engelli bireylerimiz için ne kadar çalışmamız gerektiği hakkında bilgi vermektedir. Ayrıca her insanın bir özürlü adayı olduğunu düşünürsek herhâlde yapılacak çalışmaları çok daha fazla önemsemek gerekir.
       Ülkemizde özellikle büyük illerde engellilere karşı titiz davranılmamakta, Ülkemizde % 14 engelli olmasına karşın, engelli vatandaşlarımız ile ilgili dernek ya da vakıflara üyelik oranı çok düşük olmakla birlikte bu oran ülkemizdeki duyarsızlığın en büyük göstergesidir. Küçük yerleşim yerlerinde onlara olan ilgi biraz daha fazla olmakla birlikte engelli vatandaşlarımız sıkıntı çekmemektedir. Bizler engelli insanlarımıza gereken değeri verdiğimiz zaman zaten onlarda olan yaşama arzusu daha da fazlalaşacak onların mutlu olmasını sağlayacaktır. Onların bizden beklentileri onlara saygı göstermemiz ve yaşamlarını kolaylaştırmaktır. Örneğin bedensel engelli birisine kaldırımda onlar için yerler yapıp rahat gidebilmesini sağlamak, Görme engelli birisine trafik yoğun olduğunda elinden tutup karşıdan karşıya geçirmek çok zor olmasa gerek.

               Engelli bireylerimizi topluma kazandırmak ve hayatlarını kolaylaştırabilmek için inanın küçük büyük bütün bireylerin yapabileceği pek çok şey vardır. Örneğin çevre düzenlemelerinin engelli bireylere uygun şekilde yapılması, günlük yaşamımızda sürekli kullandığımız alışveriş merkezlerinin engelli bireylere uygun olarak dizayn edilmesi, trafik ışıklarına kurulan sesli düzeneklerin yaygınlaştırılması engelli bireylerimizin hayatlarını bir nebze de olsa kolaylaştıracaktır. Hem bizler çok mutlu olacağız hemde onların mutlu olmasını sağlayacağız. Onlara kendilerinin değerli olduklarını hissettirmek ve onlarsız bir ülke olamayacağını gösterdiğimiz zaman biz görevimizi tam anlamıyla yapmış bulunuruz.

        Siz değerli okuyucularımız,

      Onları anlamak, hissettiklerini hissetmek, onların yaşamlarının ne kadar zor olduğu görmek çok zor olmasa gerek. İsterseniz hep birlikte deneyelim.

        Gözlerimizi kapatalım birkaç dakika ve karanlığın içerisinde annemizi veya sevdiklerimizi görmeye çalışın veya bir tekerlekli sandalyeye oturun futbol oynamayı deneyin yada koşmayı, yada karşınızı bir arkadaşınızı alın ve size zeka özürlü birisine davranıldığı gibi davranmasını isteyin size bağırıp gerizekalı demesini isteyin, onları hissetmek onların nasıl yaşadıklarını birkaç dakika yaşayalım bakalım ne kadar dayanabileceğiz. Çıplak gözle baktığımız zaman asıl engelli onlar değil onlara yardım etmeyen hayatlarını kolaylaştırmayan bizler olduğumuzu göreceksiniz. UNUTMAYALIM BİZLERDE BİRER ENGELLİ ADAYIYIZ ONA GÖRE YAŞAYALIM VE YAŞATALIM.

Engelliye acıyarak değil; hayranlıkla bakmalıyız. Çünkü bizim onun gibi engellimiz olmamasına karşın daha engelli gibi davranıyoruz.

   Herkese selam ve saygılar….